حضرت آیت الله کمیلی خراسانی دام عزه اینطور مرقوم فرموده اند که : مولای من سید حداد (ره) خودش را با خودش به من شناساند و استاد بودنش را با نورانیتی الهی و با تصرف روحی او شناختم و با جذبات معنوی و ربانی که مکرر در مکرر بود به سوی او جذب شدم و در تصرفاتش توحید مطلق را لمس کردم و حقیقت آن را مشاهده کردم و همه ی اشیاء و عالم را فانی فی الله دیدم .

از سید حداد (ره) پرسیدند : مقام فناء اکتسابی است یا عنایتی و تفضلی ؟ فرمودند : بواسطه ی عبادات و جد و جهد و ثبات و دوام کسب می شود تا عنایات و اعطایی از جانب خدای متعال بدست آید . و می فرمودند : فناءبوسیله ی نفی خواطر بدست می آید . می فرمود : چطور مشکل وجود داشته باشد در صورتی که خدا قادر است از دل سنگ سخت ، جوی آبی بوجود آورد و یا آتش سوزان را برد و سلام کند . پس بر خدا توکل کن و نظرت به سوی او باشد . انسان وقتی می خواهد دو رکعت نماز بخواند بر او واجب است نفی خواطر کند تا نمازش با حضور قلب و توجه به حق باشد .

سید حداد (ره) می فرمود : اهتمام در امر نفس ، نفس را نورانی و باصفا می کند و آن را بر امور غیبیه آگاه می کند و به او درجات و کرامات نفسانی اعطا می کند به این مفهوم که به مرور زمان از قالب نفسش ، رذائل را محو می کند .

آیت الله ناصری دولت آبادی دام عزه می فرمودند : روزی در مسجد سهله با سید هاشم حداد (ره) همراه بودم و خواطر مدام در ذهنم تکرار می شدند . سید هاشم (ره) به من رو کردند و فرمودند : بر شما نفی خواطر واجب است . به نفست اجازه نده بر تو غلبه کند .