عَلَیْکَ بِها صِرْفًا! وَ إنْ شِئْتَ مَزْجَها.../فَعَدْلُکَ عَنْ ظَلْمِ الْحَبیبِ هُوَ الظُّلْمُ!^*

           [فقط و فقط به خودِ او توجه کن!] بر تو باد فقط [و فقط] توجه به خودِ ذات و حقیقتِ وجود او؛ [نه عوارض و آثار و کارهای شیرین او! مبادا دلربایی‌ها و زیبایی خیره‌کننده‌اش، تو را از «خود»ش غافل کند! به قول مولانا: گر شبی در منزل جانانه مهمانت کنند/گول نعمت را مخور! مشغول صاحب‌خانه شو!]. اما اگر خواستی [روزی از این مرتبۀ توجه هم تنازل کنی، و یاد و توجه و التفات به خودیّت و] حقیقتش را به چیزی مخلوط کنی، [پس دیگر به کمتر از آب دهانش رضا مده! و دیگر بیش از تنزل از مرتبۀ چشیدن لب و زبانش، به چیز دیگری راضی مشو! که اگر اینگونه کنی] پس رویگردانی تو از آب دهان محبوبه [و توجه به سایر عوارض و آثار ذات او] بزرگ‌ترین ظلم [و ستمی] است [که تصور می‌شود]!

شهرستان چادگان

لیلة الخمیس
26 جمادی الثانی

1435

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
* ابن فارض مصری رضوان اللـه تعالی علیه، قصیدیه میمیّه، ص143.

ا
تیتر از حافظ رضوان اللـه علیه:

لبش می‌بوسم و درمی‌کشم مِی
به آب زندگانی برده‌ام پِی.