زمین از دلبران خالیست یا من چشم و دل سیرم؟

که میگردم ولی زلف پریشانی نمیبینم... *

شب جمعه
۲۱ جمادی
۱۴۳۳هـ.ق

ـــــــــــــــــــــــــــــ
* فاضل نظری.

خواجه در ابریشم و ما در گِلیم!*

عاقبت ای دل همه اندر گِلیم!

 

بین الطلوعین سه شنبه
دوازدهم ربیع الثانی
۱۴۳۳
ـ حجره ـ

ـــــــــــــــــــــــــــــــــ
*شاعر:؟

عشق و درویشی و انگشت‌نمایی و ملامت*

همه سهل‌ است، تحمل نکنم بار جدایی...

سحر یکـ شنبه
۲۷رمضان المبارکـ
۱۴۳۲

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
*سعدی.

تا یک سر موی از تو هستی باقیست

آئین دکان خود پرستی باقی‌ست
گفتی بت پندار شکستم، رَستَم
این بت که "زپندار برستم" باقی‌ست!

"خوب بودنِ توهمی"، بیماری‌ایه که بعد لیالی قدر، خیلی تلفات می‌گیره!

چهارشنبه
بیست و سوم رمضان المبارکـ
۱۴۳۲

ــــــــــــــــــــــــــــــ
*احتمالا: سعدی.

یا من بازمانده را، نزد خود از وفا طلب

یا تو که پاکدامنی، مرگ من از خدا طلب!
           ۲. دلم تنگ روزهای ماه رجبه، تو حرم امام رضا علیه السلام: باز دوباره بخونم: الحمدلله الذی أشهدنا مشهد أولیائه فی رجب...

شب یکـ شنبه
بیست و پنجم جمادی۲
۱۴۳۲

طی شود جاده‌ی صد ساله به آهی...

گاهی!

شب جمعه
۲۸ذیقعدة
۱۴۳۱

ای دل ریش مرا با لب تو حق نمک...

گفته بودی که شوم مست و دو بوست بدهم
وعده از حد بشد و ما  نه  دو دیدیم و نه یَک!*

 

شب چهارشنبه
۲۷شوال۱۴۳۱

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
*حافظ شیرازی رضوان اللـه تعالی علیه

Title-less

آنان‌که خاک را به نظر کیمیا کنند
آیا شود که گوشه‌ی چشمی به ما کنند؟
دردم نهفته به زطبیبان مدعی
باشد که از خزانه‌ی غیبم دوا کنند...

 

Title-less

۱. یَشِفُّ عَنِ الأسرارِ جِسمی مِنَ الضَّنی
فَیَغدوا    بِها    مَعنیً     نُحولُ    عِظامی
۲. طریحُ  جَوَی   حبٍّ    جَریحُ     جوانِح ٍ
قَریحُ       جُفونٍ      بالدّوامِ       دَوامی*

۱. جسم من از مرض و کسالت و تحمّل اسرار الهی، چنان رقیق و نازک شده، که پشت خود را نشان می‌دهد! و لاغری و ضعف و استخوان من هم، مثل جسمم ـ حاکی ماورای خود‌ـ است!
۲. از شدت ذوق و محبتم، به خاک افتاده‌ام، و جوانحم همه جریحه دار شده. پلک‌های چشمم قرحه‌دار است و مدام، از آن‌ها خون جاری می‌شود.

شب جمعه
نهم رمضان المبارک ۱۴۳۱

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
*سلطان العاشقین، إبن فارض مصری. اهل فن معتقدند قدرتِ "ابن فارض"
در سرودن اشعار عرفانی عربی، با حافظ شیرازی، ـ در ادبیات فارسی‌ـ قابل مقایسه‌ست.

Title-less

أشدُد حَیازیمَکَ  لِلمَـوتِ،  فــَإنَّ الموتَ لاقیکا
وَ  لا تَجزَع   مِنَ  المـوتِ،  إذا  حَلَّ  بــِوادیکا
کمربندهایت را برای مرگ محکم کن؛ که مرگ، ملاقات کننده‌ی توست.
و اگر مرگ در وادی تو حلول کرد و وارد شد، از آن جزع و فزع مکن.

۲۳شعبان۱۴۳۱