در کوی تو معروفم  و  از روی تو محروم
گرگ   دهن   آلوده‌ی   یوسف  ندریده
ما هیچ  ندیدیم  و  همه  شهر بگفتند
افسانه‌ی  مجنونِ  به   لیلی  نرسیده
در خواب گزیده لب  شیرین  گل  اندام
از  خواب   نباشد  مگر  انگشت  گزیده
بس در طلبت کوشش بی فایده کردیم
چون  طفل دوان در پی گنجشک پریده
مِیلت به چه ماند؟ به خرامیدن طاووس
غمزه‌ت؛  به  نگه  کردن  آهوی رمیده!^*

۳۰شعبان۱۴۳۱

ـــــــــــــــــــــــــــــــــ
*سعدی