بسمه
وقتی تو فکر اجارهی مکان بودیم و اونجا رو دیدیم، گفتیم: "همینجا خوبه دیگه! مگه میخوایم چکار کنیم؟ چارتا مطلب به درد نخور میخوایم توش بنویسیم و عقدههامون رو خالی کنیم که "آره! مام (ما هم!) وبلاگ داریم و فرهیختهایم و..." از این پُزهای الکی.
اما کمکم بچههامون ـ بخونید: مطالبمون! ـ که زیاد شدند، دیدیم نه! اینجا انگار اونقدری هم که فکر میکردیم جادار و بزرگ نیست! بالاخره خونه باید بزرگ باشه، به قول قدیمیها راه نفس داشته باشه و بشه با چند تا بچهی قد و نیمقد توش سر کرد.
دیگه افتاده بودیم به فکر اجارهی یه جای جدید. پرسون پرسون چند جا رو رفتیم دیدیم، اما یا کوچیک بود، یا اجارهش گرون بود، یا از صاحبخونه خوشمون نیومد، یا...
تازه اینا جدای استرس اثاث کشی بود!
آخه گفتیم این همه وسیله ـ بخونید پُست ـ رو چطوری جابجا کنیم؟! کی حوصله داره؟ من که اصلا حال اثاثکشی ندارم! درسته هرکی تو فک و فامیل میخواد اثاثکشی کنه ـ انگار که من حمّالم! ـ به من زنگ میزنه، اما اگه به خودم باشه، ترجیح میدم از این ساندیسها(یی که به جان عمهی صاحب کارخونهش صد در صد طبیعیه) بخرم و لم بدم و به دروغهای رسانهها(ی داخلی و خارجی) گوش کنم و مثل بز اَخْفَش سرم رو به نشانهی تأییدِ از روی نفهمی تکون بدم و مایع مجهولالفرمول داخل پاکت ساندیس رو با نِی هورت بکشم، اما به اثاث کشی پا ندم! یعنی یک همچنین غولیه اثاث کشی!
اونهایی که درد پشت بازو، کول، کمر و... رو بعد از نقل اسباب دوستان و فامیل و نزدیکانشون تجربه کردند، حرف بنده رو قطعا ـ با تکان دادن شدید سر و نیشی که تا بناگوش باز است ـ تأیید میکنند!
خب... چی میگفتم؟! آهان! خلاصه... اینجا رو پیدا کردیم و پسندیدیم، اما صاحبخونه گفت: اِهِک! خیال کردی الکیه؟! اینجا مال اهل قلمه! باید فرهیخته باشی! باید آدم حسابی ِ با "ساوات" باشی تا راهت بدیم!
ما هم ناامیدانه ثبت نام کردیم و بعد یه مدت تماس گرفتند که میتونید اثاثهاتون رو بیارید برای إسکان. اینجا شکر خدا خیلی دلباز و خوبه و امکاناتش هم عالیه.
یه مداد گنده هم خریدیم و گذاشتیم روی اون طاقچهی بالای وبلاگ ـ که تصویرش رو مشاهده میکنید ـ تا هرکی از در میاد تو، بفهمه ما اهلقلمیم و حساب کار دستش بیاد!
+ حالا جدای از شوخی، سایت بیان، حاصل زحمات یک مجموعهی بومیه که واقعا کارشون رو خوب انجام میدن. لازم میدونم از مسئولین این سایت تشکر کنم که با کارشون ثابت کردند ارائهی یک کار خوب اینچنینی، شدنیه.
شب دوشنبه
بیست و نهم
ذی القعدة الحرام
1433
قم