"الرَّحیلُ وشیکٌ... کوچ کردن،‌ بسیار نزدیک است." گاهی میشه بعضی جمله‌ها، مثِ برق منو می‌گیره. روزایی که حالم خراب باشه، این حالت هم بیشتره. بعضی چیزایی که می‌بینم (مثِ دیشب که انبوه زباله‌های سر کوچه‌ی خاله اینا رو دیدم و‌ یاد گناهای کم‌کم‌ جمع شده‌ی خودم افتادم؛) یا می‌شنوم (از آیات و روایات و اشعار و جملات قصار‌) منو منگ می‌کنه. هرچی شدت این پُتک روحی بیشتر باشه،‌ مدت زمانی که تو فکر فرو می‌رم و یه گوشه‌ای زل می‌زنم ـ‌و ‌احیانا اون جمله‌ی تأثیر گذار رو تکرار می‌کنم‌ـ بیشتر میشه. دوشنبه که داشتم تو نهج‌البلاغه دنبال خطبه‌ی متقین می‌گشتم، خوردم به این جمله. بعد چند شب، هنوز هم پس لرزه‌های این عبارت گاهی بروز می‌کنه! الرّحیل وشیک... مرگ، واقعا نزدیک شده... .

چهارشنبه ۵جمادی‌الأولی ۱۴۳۱

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
*هم حکمتِ توی متن، هم حدیث تیتر رو حضرت أمیرالمؤمنین علیه السلام می‌فرمان؛ مختصر و مفید!